Присказки на белорусском языке
Обновлено: 27.11.2024
Пословицы и поговорки – это один из видов культурного наследия народа, способ связи поколений и передачи накопленного предками опыта. Как писатели в своих произведениях создают портрет эпохи, по которому мы можем в деталях изучить, чем и как жили люди, так и пословицы помогают нам лучше узнать о быте и мудрости человека.
В зависимости от жизненных условий, верований и местности, люди делились друг с другом знаниями. В последствии просторечные, иногда шутливые фразы стали устойчивыми выражениями, отражающими действительность.
Предлагаем вам ознакомиться с десяткой белорусских пословиц, которые точно расширят ваш кругозор и возможно сделают немного мудрее.
1. На чым вазку едзешь, таму і песенькі спывай
Смысл пословицы заключается в том, что человек, попадая в какую-либо новую для себя среду, подстраивается под обстоятельства и окружение. Если вы устроились на работу, и начальник просит вас выполнить некоторые задания, вероятно, вы согласитесь, нежели будете припираться, чтобы не испортить о себе впечатление и не вызывать негатива.
В русском языке есть схожий по смыслу аналог: «С волками жить – по волчьи выть». Даже если вы попали не в лучшие жизненные условия, порой нужно смириться и принять их, чтобы избежать более крупных проблем.
2. Дай Бог нашаму цяляці ваўка спаймаці
Эта пословица обычно употребляется как пожелание удачи в каком-либо деле. Судя по противопоставлению животных(«цяляці» – «воўк»), речь скорее идет о малой вероятности успеха или сомнения в его достижении. Пословица вполне подходит к слегка язвительному обращению старших и более мудрых членов семьи к юным и амбициозным, не замечающим преград на пути к цели.
3. Высокія парогі не на нашыя ногі
Еще одна пословица, для возвращения «с небес на землю». Она более прямолинейно предостерегает от неверных действий. В таких случаях еще часто говорят, что человеку что-то «не по зубам». Суть этих выражений в том, что нужно грамотно оценивать свои возможности, если хочешь добиться успеха.
4. Дзеду міла, а ўнуку гніла
Эта фраза отражает уже не обращение и поучение, а скорее само явление непонимания между поколениями. Тема противостояния взглядов между старшими и младшими находит отражение во всех культурах и народах. Затрагивала она и наших родителей, и их родителей и каждое следующее поколение, так как во все времена процессы, происходящие в развивающемся обществе, создавали новые идеи, которые часто конкурировали с консервативными идеями прошлого. Молодость, неопытность и решительность сталкивались с опытом и рассудительностью.
5. Не будзь горкі і не будзь салодкі: горкага праплююць, а салодкага праглынуць
Пословица учит необходимости поиска баланса. Часто можно услышать выражение: «всем не понравишься». Оно про излишне отзывчивых людей, не умеющих отказывать или же специально создающих такой образ. В то же время бывают конфликтные люди, которым трудно найти общий язык с окружающими, из-за чего они становятся отвергнутыми.
6. Прапала кароўка, прападай і вяроўка
Этой пословице есть отличный эквивалент: «сгорел сарай, гори и хата». Выражение чаще всего употребляется в сложных жизненных ситуациях, когда проблемы настолько большие, или их такое количество, что человек не выдерживает и отпускает происходящее, позволяя ему самостоятельно разрешиться каким-либо образом. Либо же, утратив многое, человек уже не волнуется о потере чего-либо еще, так как уже угнетен и находится в тяжелой ситуации.
7. Не радуйся чужой бядзе, бо свая ззаду iдзе
Простое выражение, которое прямо выражает предостережение от злорадства. Его можно выразить одним словом: карма. Каждый из нас далеко не идеал, все ошибаются и любой сталкивался с «черной полосой» в жизни. Мудрость пословицы заключается в призыве к переосмыслению отношения к чужому горю, даже если человек вам неприятен, или его проблемы могут быть выгодными для вас. Есть еще одно выражение, аналогичное по смыслу: «на чужом несчастье своего счастья не построишь».
8. Сядзі ў будзе і чакай, што будзе
Пословица-предостережение от каких-либо действий в ситуации, которая требует от нас только времени. Иногда мы импульсивно совершаем поступки, о которых потом жалеем, или не знаем, как правильно поступить и в итоге поступаем глупо или не лучшим образом. Или же происходящее в принципе не зависит от нас и пока не требует никаких действий. «Поживем – увидим», говорят обычно в похожих случаях. И часто оказываются правы.
9. Ганарлівы ды ўпарты – нічога не варты
Отличное выражение для описания определенного типа поведения и его сути. Упорство не всегда бывает плохой чертой характера, но в сочетании с горделивостью становится более негативной, так как гордец не воспринимает критику, а упорствующий и гордый человек явно ни за что не станет слушать чужих советов, а следовательно, все заборы будет пробивать собственным лбом. На что уйдет не мало времени, что оставит его позади. По этому фраза и заканчивается довольно жестко. Но что поделать, такова жизнь.
10. Убраўся ў жупан і думае, што пан
Эта пословица отражает еще одну человеческую грань. При этом, согласитесь, довольно часто встречающуюся в наше время. Люди все больше делают акцент на своей внешности и стоимости одежды, в то время как «начинка», остается без внимания. Прозорливые взрослые умело отличают красивую обертку, не содержащую ничего стоящего, но молодежи не всегда удается мудро рассудить, что скрывает за собой идеальная наружность.
Сегодня эти выражения не так часто можно услышать, но это не меняет того, что они несут собой мудрость предыдущих поколений, которая способна предостеречь нас от ошибок и лучше разбираться в людях и жизни в целом. Изучая наследие, мы впитываем опыт и знания, которые точно не раз помогут нам.
У афарыстычнай творчасці беларускага народа прыказкі і прымаўкі карыстаюцца найбольшай папулярнасцю. Яны ярка адлюстроўвалі маральна-этнічныя і эстэтычныя ідэалы, погляд на працу, жыццёвы вопыт, народную мудрасць увогуле. У некаторых з іх адбіліся язычніцкія ўяўленні.
Пра час
Дарагое яечка да Вялікадня. Дорога ложка к обеду.
Гуляй, гуляй, ды дзела не кідай. Делу время – потехе час.
Пакуль жаніцца, загаіцца = Пакуль шлюб браць — нічога не знаць. До свадьбы заживет.
Пра працу
Любіш паганяць – любі і каня гадаваць. Любишь кататься – люби и саночки возить.
Дзе кухарак шэсць, там няма чаго есць. У семи нянек дитя без глаза.
Хто дбае, той мае = Гаспадарка — клапатарка = Хто полю годзіць, у таго жыта родзіць = Дзе гаспадар ходзіць, там ніўка родзіць = Пільнуй гаспадаркі — будуць у гаршку скваркі. Доход не живет без хлопот.
Скончыў работу — гуляй у ахвоту = Перш папрацуй, а тады й патанцуй = Службу справіў — і гуляй. Сделал дело — гуляй смело.
Ляжачыя і грошы ржавеюць = Пад ляжачы камень вада не бяжыць(не падплыве). Под лежачий камень и вода не течет.
Пра словы і мову
Конь вырвецца — здагоніш, а слова вырвецца — не зловіш = Выказанага слова да губы не вернеш = Са свайго языка спусціш — на чужым не зловіш = Слова як птушка: выпусціў — не вернеш = Сказанае слова за хвост не зловіш = Сліны не падымеш, а слова не вернеш. Слово не воробей: вылетит — не поймаешь.
Слова — вецер, а пісьмо — грунт = Што напісана пяром, не выйме і сякера. Что написано пером, того не вырубишь топором.
На ўзвей (вей) ветру пускаць = На звей (вей, узві, збой) вецер гаварыць. Бросать (слова) на ветер.
Слова не пазычае = Спрытны на язык = На кожнае слова адказ гатовы. За словом в карман не лезет.
Дробным макам рассыпацца = Языком слаць = Словамі як пер’ем слаць. Рассыпаться бисером (мелким бесом).
Гаварыў бы па-польску, ды язык конскі, гаварыў бы па-англійску, ды язык слізкі.
Будзем мове вучыцца, пакуль смерць не лучыцца.
Прымаўкі ды прыказкі — роднай мовы прывязкі.
Усяму пачатак — родная мова.
Хто забыў сваіх продкаў — сябе губляе, хто забыў сваю мову — усё згубіў.
Добра на Доне, ды лепей у сваім доме. В гостях хорошо,а дома лучше.
Няма роду без выроду = У балоце не без чорта, а ў роду не без выроду = У кожнай чарадзе авечку з матыліцамі знойдзеш = І на здаровай яблыні гнілы яблык знойдзецца = І ў добрай сям’і вырадак бывае = Няма лесу без воўка, а сяла без злодзея. В семье не без урода.
Сямейка малая — (усім) работы хапае = Гурт невялічкі — гуляць няма звычкі = Былі бы мы сямёра, змаглі б усё ўчора. Дом невелик — гулять не велит.
Якое карэнне, такое і насенне = Які куст, такі і парастак = Які род, такі й плод. Каково семя, таково и племя.
Пра каханне Без сонейка свету не быць, без мілага нельга жыць = Цяжка ўздыханне — далёка каханне. Не мил свет, когда милого нет. Не прыгожая прыгожа, а каханая прыгожа = Не тое хораша, што хораша, але тое, што каму даспадобы. Не по хорошу мил, а по милу хорош. Хоць у будане жыць, абы з каханым быць — Хоць пад лаўкаю сядзець, абы на харошага глядзець = Хоць без хлеба пасяджу, але ж на любага пагляджу = Хоць у адной лёлі (сарочцы), абы па любові. С милым рай и в шалаше.
Пра розум і веды За дурной галавой нагам неспакой (бяда, гора) = За дурною галавою і нагам няма спакою = Скупы двойчы плоціць, а дурны двойчы ходзіць = Галава нагам зладзей. Бестолковая голова ногам покоя не даёт. Свой розум мець = Сваім одумам (сваім розумам) жыць. Жить своим умом. Без мукі няма навукі. Цяжка ў школе, дык лёгка ў полі. Тяжело в учении, легко в бою. Век жыві — век вучыся. Век живи — век учись. За багацце розуму не купіш. = Розум не купіш — у галаву не ўльеш. Хто без навукі, той як бязрукі. Пра багацце Багаты Хадот: сабака ды кот = У вераб’я багатая сям’я: у кожнага верабейкі па тры капейкі. Богатому черти деньги куют. Багатыр дзівіцца, чым худак жывіцца = Багаты дзівіцца, чым бедны жывіцца, а бедны смяецца, дзе ў багатага дзяецца = Багаты не ведае, чым бедны абедае. Богач удивляется, чем голь пробавляется. Бог не цяля, бачыць (пазнае) круцяля = Бог не Мікітка, павыламіць лыткі = Бог бачыць з неба, што каму трэба = Бог ведае, хто што робіць і хто як абедае = Бог не гуляе, шмат палатна мае ды багатым торбы нагатаўляе. Бог видит, кто кого обидит. Даў Бог дурню хлеба, ды той не ўмеў спажыць як трэба = Што Бог ні даў, усё ўторбу = І Халімон танцуе, калі яму шанцуе = Калі папу ўдаецца, то і пападдзя смяецца. Бог даёт — и дурак берёт. Не будзь ласы на чужыя каўбасы. На чужой каравай рот не разевай. Хто чужога жадае, часта сваё пакладае = Не ганіся за чужым, не трэба будзе плаціць сваім = Чужое ўзяць — сваё згубіць = Не бяры чужога: аддасі сваё = Ты па чужое, а чорт па тваё. Кто чужого желает, скоро своё потеряет. Быў бы хлеб, а мышы збягуцца = Абы хлеб быў, а нахлебнікі будуць = Абы было ў торбе, то з’ем і на горбе = На воўну авец знойдзецца й кравец = Абы падла — вароны назлятаюцца = Быў бы куст, а варона знойдзецца = Абы тавар — купец будзе. Был бы хлеб, а зубы сыщутся. Быў бы араты, будзе й прыганяты = Былі б дурні, а паны знойдуцца = Абы спіна — пуга знойдзецца = Быў бы азадак, а лазы хопіць = Быў бы лоб, а горб будзе. Была бы шея, а ярмо найдётся.
Пра сяброў Чалавек без сяброў, што печ без дроў = Няма грошай — не бяда, як сяброў грамада = Лепш сто сяброў, чым сто рублёў. Не имей сто рублей, а имей сто друзей. Пра ворагаў Не будзь горкі — праклянуць, не будзь салодкі — пракаўтнуць = Будзешь горкі — праплююць, а салодкі — праглынуць = Не будзь салодкі, бо пераліжуць; не будзь горкі, бо пераплююць. Будешь сладок — живьём проглотят, будешь горек — проклянут. Пра Бога Бог не папусціць, свіння не ўкусіць = Калі Бог не дасць смерці, дык невозьмуць і чэрці = Як Бог дапусціць, то й святыя не абароняць. Бог не выдаст, свинья не съест. Ведаў Бог, што не даў свінні рог = Не дай Бог свінні рог = Бачыў Бог, што не даў свінні рог, бо ўвесь свет спарола б. Бодливой корове Бог рог не даёт. Скажы дурному паклоны біць, то ён і лоб паб’е = Дурань і мяла зломіць = Разумны работу зробіць, а дурань і мяла зломіць = Дай дурню брытву, то ён зарэжацца = Не хадзіў шалудзька Богу маліцца, а як пайшоў, дык і лоб разбіў = Дурань і молячыся лоб паб’е. Заставь дурака Богу молиться — он и лоб расшибёт. Божа памажы, але й сам падбяжы (але і сам не ляжы) = Памажы Божа, але й ты не ляжы, нябожа = На Бога спадзявайся, але і сам старайся = Працуй, нябожа, то і Бог паможа = Чакай збавення з неба, а тым часам хлеба трэба. На Бога надейся, а сам не плошай. Пра поспех Прыйдзе, тата, і наша свята = Будзе і на вашай вуліцы кірмаш = Будзе і на маім рынку торг (кірмаш). Будет и на нашей улице праздник. Загляне сонца і ў наша ваконца = Калісь засвеціць сонца і ў наша ваконца = І наша сонца ўвойдзе ў ваконца = Прыйдзе тая нядзеля, што будзе й маё вяселле = Калісьці й наш Бог праспіцца. Будет и наше время. Памаўчы, язычок, калі ясі, а не памаўчыш – трасцу з’ясі. Студзень - году пачатак, зіме палавіна. Люты Сакавік часам снегам сее, а часам сонцам грэе. Красавіцкі ручай зямлю будзіць. Май зямлю грэе, а сіверам вее. Чэрвень не гуляе - ураджай люляе. Ліпень пякучы, але даручы. Кожная хата ў жніўні багата. Як настаў верасень, дык туман кожны дзень. Кастрычнік ходзіць па краю ды гоніць птушак з гаю. У лістападзе кладзі капусту ў кадзі. Снежань зіму пачынае, а год сканчае. Загадкі на зімовую тэматыку на беларускай мове: Хто гэта ў бярвеннi Каго нiхто ў хату К сабе не пускае? А як памрэ – дык зараве! Без голасу – а вые, Без рук – а абрусы сцеліць. (Завiруха) У гэтай знаёмай хацiне малой, Хоць ёсць i цяпло i згода, Чатыры браты разам жывуць, А пяты асобна заўседы. Хуткагаворкі Адна сарока, адна марока, сорак сарок, сорак марок. Вылецеў сьмецюх з-за смецюшаня. Гаварыў, гаварыў, не дагаварыў, дагаварыў, дагаворваў, ды загаварыўся. Гарох лапаціцца, чачавіча квохча, мак шуміць. Дзе цётчынаму дзьдзьку дзецца. Дзяды і дзядзькі на дзядзінцы дзялілі дзялянкі. Дзятлы дзюбамі дзяўблі дзеравіну. Жабрак жабрака жабраваць вучыў. Жалеза выжалезілася, калясо выкалесілася. Ішоў кныр з кныранятамі. Ішоў поп каля коп, каля коп, каля калук капліцы. Ішоў поп каля коп, каля капы, каля паўкапы. Каваль каваў каня, конь кавалю капытом, каваль каню калом. Каласы каласавалі, каласавалі, выкаласавалі. Калясо выкалесілася, жалеза выжалезілася, палукашак выпалукашыкаваўся, агонь выагняваўся. Калясо калесавалася, калесавалася, выкалесавалася, перавыкалесавалася. Каля кавалёвае кузьні ходзіць кныр з кныранятамі Каля ямы з кіямі, з кіямі каля ямы. Каму па каму, а каму і два камы. Капылы перакапылілі, перавыкапылілі. Карл у Клары ўкраў каралі. Клюйце, куры, крупы каля ступы. Крывая цяцера просту крывіць. Лавіў рыбак судака, судак лавіў рыбака: лоўка, рыбак, ловіш -- судаку сорам робіш. Лезь, залезь, залезшы, зьлезь. Лянок ня любіць лянот, лынот на любіць лянок. Мы бачылі бабра, і нам сказаў бобра, што нам будзе добра. На дварэ -- трава, на траве -- драва. Намётка ў прачкі, сарочка ў швачкі. Пад вываратнямі вавёрка ўе вяроўкі вёртка. Палукашак выпалукашываўся, перавыпалукашыкаваўся. Паслалі сабаку па табаку -- ані сабакі, ані табакі. Пекар Пётр пёк пірог. Перапілі, пераелі, пералушчылі, перапаролі, перамалолі, ператрушчылі. Піліп да ліпы прыліп, да ліпы прыліп піліп. Пільшчыкі-пілавальшчыкі пілавалі піламі. Рапартаваў, рапартаваў, ды не дарапартаваў, стаў дарапартоўваць, ды зарапартаваўся. Руды гарбаты Рыгор гроб грыбы граблямі. Стаяў поп каля коп, а каля папа капа. Стругаў, стругаў, не дастругаў, стаў дастругваць -- перастругаў. Ткач тчэ тканіну на хустку Антаніне. Трактарыст, прычапі прыцэп да трактара. Трухлявую дзеравіну дзятлы дзяўбуць дзюбамі. Тры дрывасекі, тры дрываколы на трох дварах дровы колюць. Тры чарты карчавалі карчы, карчавалі, выкарчоўвалі, панавыкарчоўваліся. Трыццаць тры дрывасекі трыццаць тры дрывотні надрывасечылі. Уцякай, цецяручыха, зь цецяручанятамі. Цецяручыха цецяручанятам цеста месіць. Цярпеньня няма цяпер церці цярніцаю лён. Чацьвер, чацьвёртае чысло. Што б я калі дзе што-небудзь якое, а то я ніколі, нідзе, нічога, ніякага. Я нікому ніколі нічога ніякага, а калі што якое, дык што там такое? Літаратура: "Сьвяці, сьвяці, сонейка", Мн, "Юнацтва", 1994; ЛІЧЫЛКІ Раз, два, тры, чатыры, Сядзіць немец на паліцы, Сядзіць зайчык на прыпечку, Пярвеньныкі, Пярвеньчыкі, Семь семярэй, Бег сабака цераз мост, Саломінка, Чыкі-чыкі-чыкарок, Цок-цыгірок, Бочка-грэчка, Пятро, Пятро, Кацілася торба Кацілася торба Эна, бэна, рэсь, Э-ката, пэ-ката, мэ, Эні-бэні, тры канторы, Чыкеньчыкі. пікеньчыкі, Ехала жаба на драбіне Жыў-быў цар, Эні, бэні, тры капторы, На стале ляжала міна, Ходзіць сьвіння па двару Ехаў жаўнер з бальніцы, Рэльсы гнуцца, рэльсы гнуцца, Апанас, Апанас! Ішоў кот праз сто варот, Курыца-квактуха - Заяц-месяц, Эны-бэны, фіны, лёк, Раз, два, тры, чатыры, Раз, два - рукава, Раз, два, тры, чатыры, Раз, два, тры, чатыры, пяць, Раз, два, тры, чатыры, Раз, два, тры, чатыры, пяць, Я сядзеў, чытаў газэту, Едзе брычка, званок звоне, Стаяла машына, Ані-бані, што пад намі, Нітачка, іголачка, Стакан, лімон, Бегла курка па таку, Хадзіў бусел па балоту, Ішоў Ціхан па масту, Чыкеньчыкі, пікеньчыкі, Эні-бэні, лікі-факі, Эны-бэны, дыкі-пакі, Ішла кошка па раялі, Ішла кукушка міма сеці, Выйшла курыца з-пад сеці, Шла квактуха міма сеці, Цынцы-брынцы, два кальца Ішоў баран па бару, Бег сабачка-галашыйка, Бег зай па бару, Чэрці ў возеры купалісь, А ты, коцік, не гуляй, Тарана,тарана, - Хто не ўмеець гараць, Беглі коні пад мастамі Сава, соўка, Літаратура: "Сьвяці, сьвяці, сонейка", Мн, "Юнацтва", 1994 ДРАЖНІЛКІ -Мі-кі-та! Ці ты та? Натальля - пральля, Дзілінь-дзілінь-баў! Сяргей-верабей Сьветка-катлетка, Юзік скруціўся ў гузік. "Сьвяці, сьвяці, сонейка", Мн, "Юнацтва", 1994; Андрэй не дурэй, Сікша моча падай клочча, Коцік мяўкнуў, Пятроўскі Віталь (нар. в. Боркі Дзятлаўскага раёну), Кіеў У афарыстычнай творчасці беларускага народа прыказкі і прымаўкі карыстаюцца найбольшай папулярнасцю. Яны ярка адлюстроўвалі маральна-этнічныя і эстэтычныя ідэалы, погляд на працу, жыццёвы вопыт, народную мудрасць увогуле. У некаторых з іх адбіліся язычніцкія ўяўленні. Пра час Дарагое яечка да Вялікадня. Дорога ложка к обеду. Гуляй, гуляй, ды дзела не кідай. Делу время – потехе час. Пакуль жаніцца, загаіцца = Пакуль шлюб браць — нічога не знаць. До свадьбы заживет. Пра працу Любіш паганяць – любі і каня гадаваць. Любишь кататься – люби и саночки возить. Дзе кухарак шэсць, там няма чаго есць. У семи нянек дитя без глаза. Хто дбае, той мае = Гаспадарка — клапатарка = Хто полю годзіць, у таго жыта родзіць = Дзе гаспадар ходзіць, там ніўка родзіць = Пільнуй гаспадаркі — будуць у гаршку скваркі. Доход не живет без хлопот. Скончыў работу — гуляй у ахвоту = Перш папрацуй, а тады й патанцуй = Службу справіў — і гуляй. Сделал дело — гуляй смело. Ляжачыя і грошы ржавеюць = Пад ляжачы камень вада не бяжыць(не падплыве). Под лежачий камень и вода не течет. Пра словы і мову Конь вырвецца — здагоніш, а слова вырвецца — не зловіш = Выказанага слова да губы не вернеш = Са свайго языка спусціш — на чужым не зловіш = Слова як птушка: выпусціў — не вернеш = Сказанае слова за хвост не зловіш = Сліны не падымеш, а слова не вернеш. Слово не воробей: вылетит — не поймаешь. Слова — вецер, а пісьмо — грунт = Што напісана пяром, не выйме і сякера. Что написано пером, того не вырубишь топором. На ўзвей (вей) ветру пускаць = На звей (вей, узві, збой) вецер гаварыць. Бросать (слова) на ветер. Слова не пазычае = Спрытны на язык = На кожнае слова адказ гатовы. За словом в карман не лезет. Дробным макам рассыпацца = Языком слаць = Словамі як пер’ем слаць. Рассыпаться бисером (мелким бесом). Гаварыў бы па-польску, ды язык конскі, гаварыў бы па-англійску, ды язык слізкі. Будзем мове вучыцца, пакуль смерць не лучыцца. Прымаўкі ды прыказкі — роднай мовы прывязкі. Усяму пачатак — родная мова. Хто забыў сваіх продкаў — сябе губляе, хто забыў сваю мову — усё згубіў. Добра на Доне, ды лепей у сваім доме. В гостях хорошо,а дома лучше. Няма роду без выроду = У балоце не без чорта, а ў роду не без выроду = У кожнай чарадзе авечку з матыліцамі знойдзеш = І на здаровай яблыні гнілы яблык знойдзецца = І ў добрай сям’і вырадак бывае = Няма лесу без воўка, а сяла без злодзея. В семье не без урода. Сямейка малая — (усім) работы хапае = Гурт невялічкі — гуляць няма звычкі = Былі бы мы сямёра, змаглі б усё ўчора. Дом невелик — гулять не велит. Якое карэнне, такое і насенне = Які куст, такі і парастак = Які род, такі й плод. Каково семя, таково и племя. Пра каханне Без сонейка свету не быць, без мілага нельга жыць = Цяжка ўздыханне — далёка каханне. Не мил свет, когда милого нет. Не прыгожая прыгожа, а каханая прыгожа = Не тое хораша, што хораша, але тое, што каму даспадобы. Не по хорошу мил, а по милу хорош. Хоць у будане жыць, абы з каханым быць — Хоць пад лаўкаю сядзець, абы на харошага глядзець = Хоць без хлеба пасяджу, але ж на любага пагляджу = Хоць у адной лёлі (сарочцы), абы па любові. С милым рай и в шалаше. Пра розум і веды За дурной галавой нагам неспакой (бяда, гора) = За дурною галавою і нагам няма спакою = Скупы двойчы плоціць, а дурны двойчы ходзіць = Галава нагам зладзей. Бестолковая голова ногам покоя не даёт. Свой розум мець = Сваім одумам (сваім розумам) жыць. Жить своим умом. Без мукі няма навукі. Цяжка ў школе, дык лёгка ў полі. Тяжело в учении, легко в бою. Век жыві — век вучыся. Век живи — век учись. За багацце розуму не купіш. = Розум не купіш — у галаву не ўльеш. Хто без навукі, той як бязрукі. Пра багацце Багаты Хадот: сабака ды кот = У вераб’я багатая сям’я: у кожнага верабейкі па тры капейкі. Богатому черти деньги куют. Багатыр дзівіцца, чым худак жывіцца = Багаты дзівіцца, чым бедны жывіцца, а бедны смяецца, дзе ў багатага дзяецца = Багаты не ведае, чым бедны абедае. Богач удивляется, чем голь пробавляется. Бог не цяля, бачыць (пазнае) круцяля = Бог не Мікітка, павыламіць лыткі = Бог бачыць з неба, што каму трэба = Бог ведае, хто што робіць і хто як абедае = Бог не гуляе, шмат палатна мае ды багатым торбы нагатаўляе. Бог видит, кто кого обидит. Даў Бог дурню хлеба, ды той не ўмеў спажыць як трэба = Што Бог ні даў, усё ўторбу = І Халімон танцуе, калі яму шанцуе = Калі папу ўдаецца, то і пападдзя смяецца. Бог даёт — и дурак берёт. Не будзь ласы на чужыя каўбасы. На чужой каравай рот не разевай. Хто чужога жадае, часта сваё пакладае = Не ганіся за чужым, не трэба будзе плаціць сваім = Чужое ўзяць — сваё згубіць = Не бяры чужога: аддасі сваё = Ты па чужое, а чорт па тваё. Кто чужого желает, скоро своё потеряет. Быў бы хлеб, а мышы збягуцца = Абы хлеб быў, а нахлебнікі будуць = Абы было ў торбе, то з’ем і на горбе = На воўну авец знойдзецца й кравец = Абы падла — вароны назлятаюцца = Быў бы куст, а варона знойдзецца = Абы тавар — купец будзе. Был бы хлеб, а зубы сыщутся. Быў бы араты, будзе й прыганяты = Былі б дурні, а паны знойдуцца = Абы спіна — пуга знойдзецца = Быў бы азадак, а лазы хопіць = Быў бы лоб, а горб будзе. Была бы шея, а ярмо найдётся. Пра сяброў Чалавек без сяброў, што печ без дроў = Няма грошай — не бяда, як сяброў грамада = Лепш сто сяброў, чым сто рублёў. Не имей сто рублей, а имей сто друзей. Пра ворагаў Не будзь горкі — праклянуць, не будзь салодкі — пракаўтнуць = Будзешь горкі — праплююць, а салодкі — праглынуць = Не будзь салодкі, бо пераліжуць; не будзь горкі, бо пераплююць. Будешь сладок — живьём проглотят, будешь горек — проклянут. Пра Бога Бог не папусціць, свіння не ўкусіць = Калі Бог не дасць смерці, дык невозьмуць і чэрці = Як Бог дапусціць, то й святыя не абароняць. Бог не выдаст, свинья не съест. Ведаў Бог, што не даў свінні рог = Не дай Бог свінні рог = Бачыў Бог, што не даў свінні рог, бо ўвесь свет спарола б. Бодливой корове Бог рог не даёт. Скажы дурному паклоны біць, то ён і лоб паб’е = Дурань і мяла зломіць = Разумны работу зробіць, а дурань і мяла зломіць = Дай дурню брытву, то ён зарэжацца = Не хадзіў шалудзька Богу маліцца, а як пайшоў, дык і лоб разбіў = Дурань і молячыся лоб паб’е. Заставь дурака Богу молиться — он и лоб расшибёт. Божа памажы, але й сам падбяжы (але і сам не ляжы) = Памажы Божа, але й ты не ляжы, нябожа = На Бога спадзявайся, але і сам старайся = Працуй, нябожа, то і Бог паможа = Чакай збавення з неба, а тым часам хлеба трэба. На Бога надейся, а сам не плошай. Пра поспех Прыйдзе, тата, і наша свята = Будзе і на вашай вуліцы кірмаш = Будзе і на маім рынку торг (кірмаш). Будет и на нашей улице праздник. Загляне сонца і ў наша ваконца = Калісь засвеціць сонца і ў наша ваконца = І наша сонца ўвойдзе ў ваконца = Прыйдзе тая нядзеля, што будзе й маё вяселле = Калісьці й наш Бог праспіцца. Будет и наше время. Читайте также:
Галоднай курцы зярнятка на думцы.
Як не пад’ясі, дык залатую карэту прадасі.
Галодныму цыганы сняцца.
Як маем, так ужываем.
Гора было ваша, што перапрэўшы была каша, - цяпер бы з’елі й такой, да няма ніякой.
Нюхай, ды не рухай.
Прыйшлі вестачкі, што хочацца естачкі.
Спадзяваўся дзед на мёд, ажно і без вады спаць лёг.
Не ліжы таўкача – лысы будзеш.
На спіне шоўк, а ў жываце шчоўк.
На пузе шоўк,а ў пузе шчоўк.
Чужы хлеб смачнейшы.
Ашчандзаўся, ашчандзаўся: хлеб з’еў, а квас астаўся.
Сядзі, баба, да вечара, табе бліноў напечана.
Хто бульбы не з’еў, той галодны чалавек.
Без капусты жываты пусты.
Кошкі мяса ядуць, табе косці аддадуць.
Есць як кот: колькі важыць, столькі і з’есць.
Лішняга і свінні не ядуць.
Не мёд усё тое, што соладка.
Смачнае не пераясі і чыстае не пераходзіш.
Пераборны заўсёды галодны.
Хто перабірае – з голаду памірае.
Не дорага ежка, дорага пацешка.
Хоць без пацешкі, але ў сподачку.
Абед не ў даед.
Абед не ўцячэ, з’ясце.
Хто есць нажом, той з’есць ражон.
Хто пад’еўшы, не аддыша, таго Бог за свінню запіша.Студзень
Студзень хаты студзіць - рана гаспадароў будзіць.
Студзень пагодны - будзе год плодны.
Прыйдзе люты - спытае, як абуты.
Віхры ды мяцелі ў лютым наляцелі.Сакавік
Сакавік дрэвам сок пускае.Красавік
Сонейка з красавіцкай горкі ў лецейка коціцца.Травень / май
Мокра ў маі - будуць пышныя караваі.
У травень будзе мужык управен.Чэрвень
Чэрвень сухі - плюнь на баравікі.Ліпень
Ліпень косіць і жне, доўга спаць не дае.Жнівень
Што ў полі ўродзіць, жнівень знаходзіць.Верасень
У верасні ліст на дрэве не трымаецца.Кастрычнік
Кастрычнік зямлю беліць, а лес залоціць.Лістапад
У лістападзе гола ў садзе.Снежань
Снежань зямлю грудзіць, хаты студзіць.
Кошку грамаце вучылі:
Не чытаць, не пісаць,
А за мышкамі скакаць.
Лічыць дзеці на вуліцы:
Айн, цвай, драй –
Міша вылятай.
Лічыць дзяцей па-нямецку:
- Сьцяпан, Лявон,
Выйдзі вон.
Другеньчыкі,
Кругі,
Другі,
Вон!
Бярвеньчыкі,
Я шышаў,
Ты выйшаў!
І сямёра сьвіней.
Сьвінка і сьвінчын брат,
І сямёра парасят.
Чатыры лапы пяты хвост.
Яромінка
Прэла.
Гарэла,
На мора
Ляцела.
Касьцюк,
Масьцюк,
Радзівон,
Пайдзі вон.
Паня, Фёдар-Федарок.
Тлела, гарэла, замуж хацела
Пана фіда-футарок.
Прэла, гарэла.
Вусь, барадусь,
Кіслы квас,
Лаві нас!
Выкінь чалавечка.
Падай вядро.
Карове піць,
Табе жмурыць.
Зь вялікага горба.
А ў той торбе
Хлеб, паляніца,
Зь кім ты хочаш
Падзяліцца?
З высокага горба,
У гэтай торбе
Хлеб і рыс,
З кім ты хочаш,
З тым дзялісь.
Кэнтар, мэнтар, жэсь,
Эна бэна, раба,
Кэнтар, мэнтар, жаба.
Абель, дабель, далінэ,
Ікі, пікі, гармацікі,
Клёнц, бонц, заёнц.
Сахар, махар, паміноры,
Ас, бас, кіслы квас,
Выбірайся, чорт, ад нас.
Ляцелі галубеньчыкі,
Чыкін, пікін,
Пальчык выкінь.
І зьляцела прама ў сьвіні.
- Ой, ня ешце мяне, сьвіні,
Бо я ваша гаспадыня.
У цара быў сад,
У саду быў пруд,
У пруду быў рак,
А хто слухае, той дурак.
Мы спаймалі ў лесе вора,
Сталі думаць і гадаць,
Як нам вора пакараць.
Мы звязалі рукі, ногі
І пусцілі па дароге.
Хто ні едзе, хто ні ідзе,
Па капеечцы кладзе.
Нам капеечка не нада,
Зажмурыцца вору нада.
Па-нямецку гаварыла:
- Энік, бэнік, шмык,
Выйдзі, маленькі мужык.
І шукае лебяду,
А за сьвіннёй стары дзед,
Таму дзеду сорак лет.
Сорак, сорак, пяцьдзесят,
Выйшаў дзедушка-басяк.
Знайшоў белы рукавіцы.
Думаў, думаў, куды дзеці
Лепш на ручаньку надзеці.
Пад мастом паны дзяруцца,
Адзін маленькі панок
Удзірае без парток.
А назаўтра рыбакі
Прывязьлі яму парткі.
А ён дзякуй не сказаў,
Толькі дулю паказаў.
Твая жонка у нас
Увалілась у квас
Лаві сем год нас!
Дайшоў да канца,
Знайшоў кацяня.
Мяў!
Вадзіла дзяцей
Каля кляцей.
Квох - сесьці
На красным месці,
Яечка зьнесці.
Дзе ты быў?
- У лесе.
- Што рабіў?
- Лыкі драў.
- Куды клаў?
- Пад калоду.
- Выйдзі вон із карагоду!
Сам Пятровіч бліны пёк.
Пёк, пёк, не дапёк,
Схапіў шапку дый уцёк.
Пяць, шэсьць, сем, восем,
Выйшла баба з доўгім носам,
А за бабай сівы дзед,
Колькі дзеду таму лет?
Тры, чатыры - нос у чарніле,
Пяць, шэсьць - кашу есьць,
Сем, восем - сена косім,
Мяне грамаце вучылі:
Не чытаць, не пісаць,
Толькі поплясы скакаць.
Я скакала, я скакала,
Сабе ножаньку зламала.
Выйшаў зайчык пагуляць,
А за зайцам шэры воўк,
Воўк у зайцах знае толк.
Пяць, шэсьць, сем, восем,
Мы, цябе, стукач, папросім.
Шэсьць, сем, восем, дзевяць, дзесяць,
Цар казаў мяне павесіць,
А нядоўга я вісеў:
Вецер дунуў - я зьляцеў.
Нехта выпусьціў ракету.
Раз, два, тры -
Гэта, верна, будзеш ты.
Выйшла пані лічыць коні:
- Раз, два, тры,
Выйдзі, малы, ты.
Каля канторы,
Нумар дзявяты -
Выйдзі, пузаты.
Пад жалезнымі стаўпамі?
Сіта, пліта, квас,
Адыдзі, дурак, ад нас.
Ці-ці-ці,
Уляці.
Выйдзі вон!
Стакан вады,
Выйдзі ты!
Стакан заваркі,
Выйдзі без сваркі
Па зялёным табаку,
Ела цукар і мядок,
Адчапіся, каралёк.
Ён шукаў сабе работу .
Шукаў, шукаў, не знайшоў
І заплакаў дый пайшоў.
Праваліўся ў ваду.
Бульк!
Ляцелі галубеньчыкі.
Чыкін, пікін,
Пальчык выкінь.
Торба, горба, сеньцябракі,
Дэўс-дэўс, касмадэўс,
Бац!
Арба, торба, энцы, смакі,
Эвус, дэвус, каматэвус,
Старой бабе ў запек спаць.
Наступіла на педалі
І запела: До, рэ, мі,
Фа,соль,ля,сі,
Што украла - прынясі.
- Я украла каўбасу,
Заўтра рана прынясу.
А за ёй пішчалі дзеці.
Кук-мак, кук-мак,
Выбірай адзін кулак.
Ку-ку, ку-ку,
Прынімай адну руку.
А за ёю - злыя дзеці.
Кох-кох, адзін здох.
Сама села на павеці.
Кох-кох-кох,
Адзін цыплёнак здох
Выстругалі малайца,
На сьвятой нядзельцы
Зьдзелалі кацельцы,
Кадельцы упалі,
На кузню сказалі.
Кузня божыцца: Не я,
Балалаечка мая.
Балалаечка-гудок,
Разваліўся мой дамок.
Ірваў капусту, лебяду.
Што сарве, то у пучок,
Выйдзі вон, дурачок.
У яго борачка на шыйке.
То не борка - ланцужок,
Выйдзі, міленькі дружок.
Абіраў лебяду.
Рваў, клаў у пучок,
Выбірайся, ваўчок.
Чэрці рожкамі штурхалісь,
Чорт чарцёнка штурхануў
І чарцёнак патануў.
Начовачкі прыбірай!
Начовачкі ськлізкі,
Вядзёрачкі блізкі.
Круг абарваўся,
А ты так астаўся.
Купіў бацька барана,
Да не скобленага,
Да не доенага.
Матка даіла,
Даёнку пабіла.
Таму хлеба не даць,
Ні капусты, ні бацьвінні
Хай пасець у полі сьвінні.
Яму сьвінні дакучылі,
Хутка гараць навучылі.
3 залатымі капытамі.
Дзінь-бразь,
Выйдзі, князь!
Маладая ўдоўка,
Сядзіць на цавеці,
Люба паглядзеці:
Сама шэранькая,
Дзюбка доўгенькая.
Дзінь-бразь,
Выйдзі, князь,
Не забудзь дзіця.
"Ходзіць жораў па таку", Мн, "Навука і тэхніка", 1993
- Не я то, мой та-та.
Мікіціха дзяжу месіць,
А Мікіта сьпіну чэшыць.
Мікіта дровы сячэць,
А Мікіціха бліны пячэць.
Сячэць дровы яловыя,
Пячэць бліны паловыя.
Кузьма - вераценьнік.
Пайшоў у бярэзьнік,
Сабакі дагналі,
Нагу адарвалі.
Саўка прапаў!
Палажылі Саўку
На белую лаўку.
Лаўка трасецца.
Саўка сьмяецца.
Курачка сакоча -
Савачка рагоча.
Дзілінь-дзілінь-баў!
Саўка прапаў!
На кані катаўся,
Рукі, ногі паламаў,
Без штаноў застаўся.
Длінная шкарпэтка.
Не дзяры капоты!
Не ты ткаў,
Не ты праў
Не твае работы!
- Нашто клочча?
- Пугу віць!
- Нашто пуга?
- Сікшу біць
Выгнуў сьпінку,
Хвост падняў як корбу
І ў тую жа хвілінку
Шусь яго ў торбу!