Романс стих максим богданович

Обновлено: 05.10.2024

Вот и Венера взошла над землёю,
Светлая память в душе ожила .
Помнишь, когда повстречались с тобою,
Тоже Венера взошла?

С этого времени я грежу ею,
В небе ищу по скончании дня.
Тихо любовью к тебе пламенею
С этого времени я.

Пробил прощания час - отбываю.
Видимо, доля такая у нас.
Очень любил я тебя, дорогая.
Пробил прощания час.

Буду в далёком краю сокрушаться,
В сердце своём я любовь затаю;
Каждую ночь на звезду любоваться
Буду в далёком краю.

Глянь иногда на неё в час разлуки –
С ликом её наши взоры сольём .
Чтобы воскресли любовные муки,
Глянь иногда на неё .

Максім Багдановіч. Раманс (Зорка Венера ўзышла над зямлёю. )

Зорка Венера ўзышла над зямлёю,
Светлыя згадкі з сабой прывяла.
Помніш, калі я спаткаўся з табою,
Зорка Венера ўзышла.

З гэтай пары я пачаў углядацца
Ў неба начное і зорку шукаў.
Ціхім каханнем к табе разгарацца
З гэтай пары я пачаў.

Але расстацца нам час наступае;
Пэўна, ўжо доля такая у нас.
Моцна кахаў я цябе, дарагая,
Але расстацца нам час.

Буду ў далёкім краю я нудзіцца,
У сэрцы любоў затаіўшы сваю;
Кожную ночку на зорку дзівіцца
Буду ў далёкім краю.

Глянь іншы раз на яе, — у расстанні
Там з ёй зліём мы пагляды свае.
Каб хоць на міг уваскрэсла каханне,
Глянь іншы раз на яе.

Читайте также: