Равиль файзуллин стихи на татарском языке
Обновлено: 04.10.2024
Тау өстендә наратлар
җилләрдә чайкалалар.
Очлары белән күкләргә
нидер язмак булалар?
Бөркетләр узышып яулый
күкнең яңа катларын.
Янәсе, киң офык күрсен
хакимлек канатларын!
Төнге күктән күп йолдызлар
атыла яна-яна.
Биектәнрәк төшкәне
күзләргә сеңеп кала.
Кеше дә үрләмәкче гел.
Ә рухының - үз күге.
Кылган игелеге белән
үлчәнә биеклеге.
Читайте также: