Машхур жусуп копеев стихи
Обновлено: 04.11.2024
Келін күйеудің үйіне келгенде, сәлем салып отырады. Күйеудің туғандары, ағайындары бәрі отырады. Онан соң бір кісі ағаштың басына бір асыл бұйым шүберек байлап алып шығып отырып, келіннің басындағы бүркенген желегін көтеріп, бетін ашып, былайша өлең айтады:
Айт, айт, келін, айт, келін,
Атыңның басын тарт, келін!
Сауысқаннан сақ, келін,
Жұмыртқадан ақ келін!
Кер биенің-құлыншақ,
Салбыраған.
Өлеңдер
Мәшһүр Жүсіп Көпейұлы (Жұбату)
Қара суды жағалай қаз барады,
Анасынан айырылып қыз барады.
Қара суға қан кұйсаң, ағар- кетер,
Жат кісіге қыз берсең, алар-кетер!
- Жылама, бикем.
Өлеңдер
Мәшһүр Жүсіп Көпейұлы (Тақпақ)
Арай, арай, арай бар,
Арай толған сарай бар.
Бурылша атқа бұғау бар,
Бұғауды кесер егеу бар.
Сом темірге.
Өлеңдер
Мәшһүр Жүсіп Көпейұлы (Тәтиді жоқтау)
Қара бір таудың жылғасы,
Халқының бағлан құлжасы,
Сүйіндіктің ағасы,
Алтыннан салған сырғасы,
Алаштан дұшпан сөз келсе,
Алдында жүрер.
Өлеңдер
Мәшһүр Жүсіп Көпейұлы (Қалмақ Сарыарқадан ауғанда, тамақ сұрап жылаған балаларына айтқаны)
Сорқара. Сортың бар ма?
Сүрлеп жайған етің бар ма?
Көнек, Толағайың бар ма?
Көнекте тұрған қымызың.
Читайте также: