Шутки на белорусском языке

Обновлено: 22.11.2024

Белорусская пословица: на какой самолет не садись, а все равно в Минске приземлишься.

Сбежавшие в Польшу белорусские спортсмены зачислены в сборную по сбору клубники.

Олимпийская сборная по бегу из Беларуси.

Побег из Беларуси — это новый Олимпийский вид спорта.

ЕС скорректирует миграцию гусей на юг в обход Белоруссии.

КГБ Беларуси сообщает, что 30% участников недавних протестов имеют проблемы с законом в прошлом, а 100% еще и в будущем.

— С 1 сентября во всех учебных заведениях Беларуси занятия будут идти без пауз — одно за другим.
— Почему?
— Чтобы школьники и студенты не ждали перемен.

Теперь Беларусь — это не только чистые улицы, но и чистое небо.

В Белоруссии выпустили компас, который больше не показывает на запад.
Незачем.

Пролетая над Белорусью, знайте — у вас есть вероятность приземлиться у следователя.

Орлы так поздно прилетели на помощь хоббитам, потому что им пришлось облетать Белоруссию.

Украинцы во всех бедах винят Россию. Россияне — Америку. А белорусы никого не винят. Некогда херней страдать — картошку копать надо!

Сейчас актуально
Анекдоты про Новый год
Анекдоты про деда Мороза и Снегурочку
Свежие анекдоты
Короткие анекдоты
Черный юмор, анекдоты и чернушные шутки

Мне кажется, Беларусь пока не должна выбирать себе нового президента.
Нам нужно немного побыть одним, пожить для себя.

— А что хотят митингующие в Белоруссии?
— Хотят честных выборов.
— Обнаглели совсем.

На время протестов в Белоруссии магазин "Красное и Белое" стал называться "Белое, Красное и Белое".

В Европе повсеместно вводится масочный режим, а в Минске его нет и не предполагается. Следующий шаг — изменение гимна Беларуси на песню "Я другой такой страны не знаю, где так вольно дышит человек"…

Ученые доказали, что картошка в земле не просто растет, а еще и немножечко ползет в сторону Беларуси.

Беларусь — страна, давшая миру и Рыбака, и Рыбку.

Газеты сообщают о "Белорусском чуде": "Республика экспортирует вдвое больше молока, чем производит!"

— Цель вашего визита в Беларусь?
— Аватарку сменить и семейное положение на "все сложно".

Америку открыли белорусы. Именно они посадили там картошку. Индейцы стали ее выращивать, а Колумб потом привез в Европу.

Муж с восторгом рассказывает жене:
— В Минске пройдёт чемпионат мира по хоккею! Значит, у нас будут современные отличные хоккейные дворцы!
— Жаль, что не проводятся чемпионаты мира среди больниц, школ и детских садиков…

В Беларуси есть статья за тунеядство. Понимаете, почему в Беларуси нет топовых блогеров.

Беседа с белорусским миллионером:
— Как вы заработали первый миллион?
— Поменял 70 долларов…

Мечта американца — заработать миллион.
Мечта русского — потратить миллион.
Мечта белоруса — только бы миллиона хватило в магазине расплатиться.

Лучше всего понимаешь, что мы и белорусы — один народ, — это когда приходится собирать белорусскую мебель…

Раньше в Беларуси нужно было пить по пятницам, а теперь каждый день, потому что завтра за эти деньги уже не выпьешь.

Сидят два белоруса на лавочке, пьют пиво.
Один другому говорит:
— Слушай, а ведь у нас такая ситуация в стране, что поднеси спичку и все взорвется.
Второй уныло отвечает:
— Спичка в жопе не горит.

В Белоруссии расформирована пожарная служба, так как никому не позволено лезть поперед батьки в пекло.

Конечно, если взглянуть на карту мира — Америка — большая, а Беларусь — маленькая. Но, с другой стороны, если посмотреть на карту Беларуссии… то Америки там вообще нет!

В Белоруссии установлен памятник белорусскому народу — Неписающий мальчик. Он терпит.

— Как кратко назвать сотрудников белорусского ГАИ?
— "БУГАИ".

Здравствуйте, я белорусский вирус. По причине ужасной бедности моего создателя и низкого уровня развития технологий в нашей стране я не способен причинить какой-либо вред вашему компьютеру. Поэтому очень прошу вас, пожалуйста, сами сотрите какой-нибудь важный для вас файл, а потом разошлите меня по почте другим адресатам. Заранее благодарю за понимание и сотрудничество.

Проходит всемирная конференция женщин — и главный вопрос: "Сколько раз в неделю женщина должна заниматься любовью?"
Англичанка:
— Мы, женщины, в современном мире очень заняты, поэтому раз в неделю и не больше.
Немка:
— Да, мы, конечно, заняты работой, детьми, но 1 раз маловато — поэтому 2 раза это как минимум.
Француженка (вскакивая):
— Да что вы говорите, 1-2 раза в неделю — как так можно, надо семь раз в неделю и не меньше…
Белоруска (протягивает руку):
— Ну, сем разой у няделю добра, а у будния дни кольки? (по-белорусски воскресенье звучит как няделя)

Есть такая болезнь — бешенство матки.
А есть специфически-белорусская болезнь — бешенство батьки.

— Какой в Беларуси уровень жизни?
— Мы уже прошли все уровни и начали игру сначала.

На Белорусском телевидении пробуют на роль диктора молодую девушку (лицо русской национальности, белорусы кончились). Она говорит:
— Паважаные тэлеглядачы! Прапануем вам педарачу…
Все ей:
— Да не "педарачу", а "перадачу"! Давай еще раз!
— Паважаные тэлеглядачы! Прапануем вам педарачу…
— Да не "педарачу", а "перадачу"! Все, записываем последний раз.
Девушка, собрав все свои силы, говорит:
— Паважаные телеглядачы! Прапануем вам перадачу…
Все:
— Уф!
— …пра педаравиков производства.

Все анекдоты вымышлены. Совпадения с реальными людьми или событиями случайны.

Перыяд застою

Цікавыя беларускія анек­доты даводзілася чуць у часы так званага раз­ві­тога сацыялізму. Яны ты­чыліся розных тэм, у тым ліку і сексуальных, але распавядаліся даволі да­лі­катна.
— Суседка, чаму ты такая сумная?
— Бачыш, Маня, твой Мiцька ўчора зайшоў, па­валiў на ложак і тры разы адкахаў.
— Дык чаго ж ты такая сумная?
— Перажываю… Можа, што трэба чалавеку бы­ло? Цi, можа, сказаць што хацеў?

Вось другі анекдот з той жа серыі. Расказваўся ён на рускай і беларускай мовах, бо быў звязаны з розным сэнсавым значэннем падобных слоў:
«На международном конгрессе решается вопрос: сколько половых сношений нужно иметь в неделю? Дали слово женщинам.

Англичанка считает, что одно в неделю. ­Немка — два, француженка — семь.
А белоруска говорит: «Ну, добра, хай сабе сем разоў у нядзелю. Але ж давайце ўжо заадно вырашым, колькі разоў ў будні дзень?»

Пра беларуса жартаў няшмат

Ёсць анекдоты пра мно­гія народы. Але не пра ўсе. Пра чукчаў ёсць, а пра эвенкаў няма. Пра хахлоў есць, а пра бе­ла­русаў — трэба пашукаць…
Відавочна: беларуская мова не на слыху ні ў нас, ні ў нашых суседзяў. У іх памяці амаль няма свое­асаблівых моўных штам­паў, слоўцаў, якія пе­ра­да­валі б характэрныя асаб­лівасці беларусаў. Як гэта робіцца, калі расказваюць анекдоты пра грузінаў, палякаў, армя­наў ці яўрэяў.

Реклама

Да таго ж беларусаў за мяжой амаль што атаясамляюць з рускімі, не бачаць нечага адметнага ў іх ментальнасці, акрамя хіба незласлівасці і цярплівасці.
Наконт апошняга анекдоты як раз ёсць. Добра вядома гісторыя, як вешалі беларуса і прадстаўнікоў іншых нацый. Усе адзін за другім адышлі ў лепшы свет, а беларус неяк прыстасаваўся і вісіць сабе жывы.

А вось сучасны анекдот з гэтага ж шэрагу пад назвай «Тры стадыі беларускай беднасці»:
1. Няма грошай.
2. Зусім няма грошай!
3. Трэба ісці здаваць даляры.

Карацей кажучы, з анек­дотамі пра беларусаў вый­шла як у тым афарызме: самы лепшы спосаб прачнуцца знакамітым — гэта заснуць знакамітым.

Следующий анекдот

Калі задацца пытаннем: «Ці часта чуем мы ў жыцці анекдоты на беларускай мове?», адказ, верагодна, будзе такі: «Яшчэ радзей, чым саму беларускаю мову». Прадчуваю з’едлівую заў­­вагу: маўляў, зараз зноў пачнецца песня пра тое, як гэта арыгінальна і «смачна» — гумар па-бе­ларуску. Аднак аўтар гэтых радкоў зусім не жадае бянтэжыць чытачоў, а тым больш падзяліць лёс героя анекдота з тэлефоннай размовы:
— Алё! Я куды патрапiў?
— Вы патрапiлi не туды! Паслаць вас куды патрэбна?

Проста хочацца ра­зам з вамі паразважаць і пасмяяцца, а калі гэта атрымаецца, то месцамі і парагатаць. Беларускія анекдоты такую магчымасць, на маю думку, даюць.

Следующий анекдот

— Вот у нас, в ответ на произвол американцев на олимпиаде, в Белоруссии на соревнования по биатлону ни один американский спортсмен не прошел допинг-контроль. У них в крови был обнаружен… батон.

2005 год. Белоруссия. Колорадская революция…

Белорус без батьки, что русский без водки, а хохол — без сала.

Для белоруса и «Жигули» с «Запорожцем» — иномарки.

Белорусские оппозиционеры пока не определились с названием своей революции: То ли картофельная революция, то ли чипсовая.

Беларусь напоминает грудного ребенка на руках у России: громко кричит, но титьку не отпускает.

Друзья, прогресс шагает по планете семимильными, десятимильными, да что там, тысячемильными шагами и вы только посмотрите, что он сделал с Беларусью…, он просто ее перешагнул…

Решили провести такой тест. В темной комнате поставили табуретку с вбитым гвоздем, торчащим острием вверх, и по очереди запустили туда русского, украинца и белоруса.
Русский сел на гвоздь, вскочил и давай матом ругаться.
Украинец сел на гвоздь, вскочил, нащупал гвоздь, вытащил его и положил в карман: "В хозяйстве пригодится".
Белорус сел на гвоздь, привстал и со словами: "А можа так и нада?" снова сел.

Жителя Минска спрашивают:
— А х*ли вы все время пьяный?
Житель отвечает:
— А х*ли делать, когда по всему Минску висят плакаты: «За Беларусь!»

Народная белорусская примета: "Если колорадский жук на картофельном листе снизу — к дождю, а если сверху — самец".

Спорят американец и белорус, работник крупного предприятия.
— Вот у нас, в Америке, чтоб стать начальником отдела, нужно закончить колледж.
— Вот, удивил. Да у нас на заводе все уборщицы с высшим образованием!

— Беларусь всерьез решила победить на олимпийских играх 2020 года и уже закупила 100 кенийских малышей.

Белорусские партизаны смазывали рельсы солидолом. После чего фашистские эшелоны с продовольствием останавливались только во Владивостоке.

Белорусские партизаны клали на рельсы картошку — так появились чипсы!

— Тут многие говорят, что мы в Беларуси сидим да помалкиваем. Но не надо обобщать: кто-то сидит, а кто-то помалкивает.

Театр кукол — это белорусский парламент.

Поймал Циклоп англичанина, француза и белоруса, а так как был не очень голоден, но решил позабавиться. Вот он и говорит:
— Того, кто расскажет мне невероятную историю, которой я не поверю, я отпущу. Остальных — съем.
Первым стал рассказывать англичанин:
— Английский джентльмен опоздал на встречу на целую минуту.
Циклоп:
— Ну да! Не может быть. Ну иди, я тебя отпускаю.
Следующий был француз:
— Французский джентльмен пришел на свидание без цветов.
Циклоп:
— Врешь!! Иди. Ты свободен.
Последним стал рассказывать историю белорус:
— Белорусский джентльмен…
Циклоп, прерывая белоруса:
— Иди, иди, иди!

Поймали людоеды белоруса. Старый вождь говорит молодому:
— Посади этого человека на вертело и медленно вращай, чтобы хорошо прожарился.
Приходит посмотреть — молодой вращает вертело очень быстро. Он и говорит:
— Я же тебе говорил, вращать медленно!
Молодой отвечает:
— Да когда я медленно вращаю, он картошку из костра ворует.

Белорусская налоговая полиция — это наполовину Робин Гуд. У богатых отбирает. И все.

— Беларусь — страна загадочная.
— Почему?
— А где ты видел государство, названное в честь трактора?

Белоруссия. Из зала суда выходит сулья и смееется. Коллега его спрашивает:
— Что смеешься?
— Да вот, анекдот смешной рассказали!
— Ну, расскажи!
— Не могу, сам за него 5 лет дал.

Белорусские хакеры напились и с бодуна стёрли Интернет.

Народ республики Белорусь с огромным нетерпением ждет новой конституции. Если народ не вытерпит, то придется воспользоваться старой…

Белоруссия.
В "Эпицентр" подваливает Мэрс с номерами ВР ХХХХ. Выходит представительный мэн, заходит в магазин, подходит к продавцу:
— У вас крестики для монтажа плитки есть?
— Есть, конечно.
— Дайте тысяч 20-30…
— А зачем вам СТОЛЬКО
— Да у президента пчелы подохли — приказал похоронить с почестями…

ПАСЛАНЕЦ З ТАГО СВЕТУ

У бабы умер дзед. Баба гэтая сядзіт у хаце ды й галосіць. А ў яе засталося дзве тысячы грошаў. І вот у гэтую ноч нешта грукае ў дзверы. Яна чуе: «Баба, адчапі!» Яна адчапіла. Стаіць нешта лахматае, белае, у пер’ях. І пытае яна: «Хто гэта?» А сама спужалася-спужалася! А ў атвет: «Гэта я, Смерць! Мне твой дзед, бабка, з таго свету паслаў па грошы!»

Баба аддала грошы Смерці той, яна ўжо і пайшла, толькі тут яе спаймалі, ды як абадралі пер’е, дык аказалася, што гэта яе сусед.

Зап. Норына і Арлова ў 1983 г. ад Жыгаль Н. С. (1914 г. н.) у в. Лясковічы Петрыкаўскага раёна Гомельскай вобл.

Прыйшоў брат к брату. Сабраўся адзін брат дамоў, просіць другога: «Правядзі троху». А абое былі трусы.

Павёў брат брата да паўдарогі. Нада назад ісці. А страшна. Просіць брат: «Правядзі мяне назад, дужа я далёка цябе правёў». Павёў назад брат брата. А таму назад зноў страшна ісці. Разы тры адзін аднаго праводзілі, пакуль не вярнуліся ў братаву хату і не пераначавалі разам.

Гэты чалавек быў ахотнікам. Бывала ідзець на ахоту і моліцца: «Дай, Гасподзь, каб нікога не ўстрэціць, ніякога ні звера, не птушкі не ўвідзіць».

Зап. Зянькова Т. У. у 1976 г. ад Зянькова У. К. ў в. Шашы Шумілінскага раёна Віцебскай вобл.

ЯК АННЫЯ ЛЮДЗІ ЖЫТО КРАЛІ

Анныя павялі коней пасвіць. Даўней гэто было. І пасвілі яны іх каля могілак. А было яшчэ каля могілак бацюшково поле. А другія людзі прыехалі якраз жыто красці бацюшково. Ну і німа як красці, тут жа тыя коні коней пасуць.

Надумаўся адзін чалавек з тых, што прыехалі жыто красці, як ім пастухоў адвясці ад гэтага месца. Раздзеўся ён да кашулі, падвязаўся повясам ды лёг на магілі. А тыя ўжо пастухе засыналі. Коней пусцілі пад могілкі ды засыналі. А тут давай стагнаць на магілі: «Ой, як мне тут цяжко ляжаць! Ну, як устану, – ну і дам, ну і дам!»

Тыя пастухе глянулі на магілу – ляжыць у белай кашулі. Гэтыя людзі ледзь не абамлелі. Як сталі яны ўцякаць, на коней скарэй. А адзін мужчына абамлеў. Яго як-то ўжо там пасадзілі на каня, а як ад’ехалі шагоў на сто, давай яго аттрасаць, ледзьве аттраслі.

А тыя сабе накралі жыта ды давай смяяцца. Гэта праўда было, мама мая мне казала.

Зап. Кухцянкова С. І. ад Галубко В. І. (1924 г. н.) у в. Задзвея Баранавіцкага раёна Брэсцкай вобл.

ЯК ДЗЕД МАКАР ЖАНІЎСЯ

Жыў калісьці дзед Макар. І не было ў яго жонкі, хаця немалады быў, каля шасцідзесяці гадоў яму было. І вырашыў ён пайсці ў сваты да маладой Марусі. Узяў з сабой ў сваты маладога хлопца Івана.

Прыйшлі яны да Марусі і кажуць: «Сваты прыйшлі, запрашай у хату!» Ну, дзеўка запрасіла ў хату, сабрала на стол, а сама ўсё на Івана паглядае, спадабаўся ён ёй. Ды і Іван не спіць у шапку таксама. А што пачалося, калі Маруся даведалася, што яе сватаюць за старога дзеда! Паперла яна дзеда Макара чапялой. А з Іванам скора пажаніліся.

Зап. Саевіч С. І. у 1998 г. ад Слуцкага Я. І. (1942 г. н.) у в. Нянькава Наваградскага раёна Гродзенскай вобл.

Эта была ў 30-я годы. Перыяд лікбеза. Аднаму маладому ўчыцелю паручылі правесці бяседу з жыцелямі аднаго насялёнага пункта. І вот этат маладой чалавек так начал сваю бяседу: «Я чалавек гуманны. Прагрэс – мая ідзея». Адна бабка талкает сваю суседку: «Манька, Манька, што гэта ён сказаў?» – «А гэта ж ён сказаў, што ён сідзеў у гумне, прагрыз крышу і пытаецца: «Дзе я?»

Зап. у 1988 г. ад Лукашонка В. П. (1920 г. н.) у в. Пналіна Верхнядзвінскага раёна Віцебскай вобл.

У тэму

Гэта анекдот пачатку 20 стагоддзя (яму ўжо больш 100 гадоў), які быў апублікаваны ў друкаваным нумары газеты «Кур'ер» ў 2003 годзе:

Кон, владелец чулочной фабрики, принял на службу молодого коммивояжера:
— Завтра вы выезжаете утренним поездом в Слуцк. Там отдохнете в гостинице, позавтракаете, выпьете для поднятия духа рюмочку коньяка «Мартель» и отправитесь к нашему старому клиенту Гольдману. Покажете ему полную коллекцию наших чулок, примете заказ и немедленно сообщите мне телеграфом о заключении сделки.
На другой день вечером приходит телеграмма из Слуцка:
«Во всем городе нет коньяка „Мартель“. Что делать?»

Моладзь жартуе

Нарэшце раскажу міні-гумарэску, якую пачуў яшчэ ў 70-я гады мінулага стагоддзя ў сельскім клубе Браслаўскага раёна. Паміж танцамі на сцэну падняўся студэнт, які адбываў тут сельгасработы, і цікава выступіў. Усе смяяліся вельмі доўга:

«Першым нумарам на­шай праграмы чатыры гарных хлопца з Ліверпуля выканаюць песню «Гоу ту зэ кантры», што ў перакладзе на беларускую мову азначае «Прыязджайце да нас на сяло».

Другім нумарам нашай праграмы вядомы англійскі спявак Том Джонс выступіць з сусветна вядомым хітом «Шы зы вуман», што па-беларуску азначае «Яна ўжо баба».

Трэцім нумарам нашай праграмы тыя ж самыя гарныя хлопцы з Ліверпуля выканаюць цудоўную песню «Аблядзі Абляда», што на беларускую мову зусім не перакладаецца.

На заканчэнне нашай праграмы ўсім вядомая даярка Манька з калгаса «Трэці Інтэрнацыянал» праспявае французскія дзявочыя пакуты «Жутэн» і пакажа кавалак сексу».

P.S. Замест кропкі ў гэтым матэрыяле цягне прывесці надзённую беларускую праўду: «Ніяк не атрымліваецца пат­ра­ціць грошы з розумам: то розуму не хапае, то грошай».

Следующий анекдот

Анекдоты займаюць адметнае месца ў сістэме жанраў беларускай народнай прозы, абумоўленае іх тэкставай спецыфікай. Тэкст анекдота фіксаваны і ў працэсе свайго функцыянавання не ствараецца кожны раз нанова, а ўзнаўляецца. У анекдоце акцэнт робіцца на сутыкненні розных светаразуменняў герояў або героя і апаведача, моманце неадпаведнасці, які ўскрывае схаваны сэнс і вымушае слухача пераінтэрпрэтаваць змест анекдота. Своеасаблівы дыялог прынцыпова розных поглядаў на вызначаную сітуацыю або розных адносін да жыцця фарміруе мастацкі свет анекдота і структуру яго тэксту. Жанравае выказванне анекдота імкнецца да мінімізацыі маўленчых сродкаў і можа быць зведзена да «рытарычнай мяжы», у якасці якой выступае «камічная апафегма, г. зн. дасціпны выраз»: «“Кума, як ты думаеш, што раній було – яйко ці курыца?” – “Э, кумэ, раній усё было”».

Ругаюцца мужык і жонка. Жонка крычыць: – Лепш бы я пайшла за чорта, а не за цябе!

А мужык ей: – Жаніцца братам з сестрамі не можна!

Зап. Мазырка Н. В. у 1998 г. ад Крук В. С. (1930 г. н.) у в. Стрыгінь-Засекі Бярозаўскага раёна Брэсцкай вобл.

Пайшлі два браты за сяло гліну капаць. А звалісь браты Мікалай і Антон. Адзін з іх глухой ад бога быў. Капаюць, капаюць яны і відзець ідзе кум іхній. Падашоў к ім гаварыт:

– Ага, кум, гліну капаю.

– Ці ты, Мікалай, глух?

– Ды не, вось з братам удвух.

– Дык да свідання, Мікалаю.

– Не знаю, можэт, да вечара дакапаю.

Зап. Лапушынская Л., Лобач В., Качынская Г. у 1974 г. ад Пісарук Я. І. (1922 г. н.) у в. Маляўкі Міёрскага раёна Віцебскай вобл.

Бацька з сынам едуць на калёсах.

– Га, сынок, не рабі так, а то будзем біцца!

– Ну, калі біцца, дык біцца.

Зап. Бурак Ю. У. у 1998 г. ад Гуліс В. (1940 г. н.) у в. Чарніцы Лагойскага раёна Мінскай вобл.

Паехалі бацька з сынам сеччы дровы. Сын і кажа: «Давай, бацька, ты будзеш сеччы, а я буду ланаць». – «Добра, – кажа бацька, – але калі мы прыедзем дахаты, я буду есці, а ты цмакаваць».

Зап. Сянкевіч Т. ад Бузюк Т. Я. (1948 г. н.) у в. Уселюб Навагрудскага раёна Гродзенскай вобл.

Вярнуўся мужык з лесу. Рэзаў дровы. Стаміўся і сеў есці проста з каструлі. Уваходзіць жонка:

– А што я сабаку дам?

– Сабаку свежага зварыш.

Зап. Арэшка І. М. ад Маславай Л. А. (1942 г. н.) у в. Ведрыч Рэчыцкага раёна Гомельскай вобл.

Праз кірмашны пляц праходзіць п’яны і, убачыўшы незнаёмага, пытаецца:

– Ска-ааа-жыце, якая цяпер пара: ці на небе свеціць сонца, ці месяц?

– Не ведаю, браце, бо я не тутэйшы.

Зап. Ніконавіч І. Н., Чэльцова Н. Б. у 1987 г. ад Рулінскай У. А. (1923 г. н.) у в. Колкі Клецкага раёна Мінскай вобл.

Бацька і два сыны ідуць па дарозе пасля дажджу. Калюжына. Бацька першы пераскочыў, сыны стаяць.

– Глядзі, – кажа адзін, – бацька стары, а пераскочыў, што той сабака!

Брат даў кухаля:

– Дурань ты. Нельга так пра бацьку казаць. Ну скочыў сабе, і халера яго бяры!

Зап. Бурак Ю. У. у 1998 г. ад Гуліс В. (1940 г. н.) у в. Чарніцы Лагойскага раёна Мінскай вобл.

– А чаго ў яго пыса сухая?

– Да вады не дастаў.

Зап. Мітраховіч Г. у 1977 г. ад Крук І. (1918 г. н.) у в. Коўчыцы Светлагорскага раёна Гомельскай вобл.

БЫВАЛІЦЫ

Бываліца – празаічны няказкавы жанр беларускага фальклору; рэалістычнае, сюжэтна аформленае, фабульнае апавяданне пра тое, «што ў жыцці бывае», жыццёвая гісторыя. У адрозненне ад бывальшчыны ў бываліцы пераважае побытавы матэрыял. Сюжэт можа быць прыгаданы выканаўцам з любой нагоды, у любым месцы: рыбацкія, паляўнічыя, вайсковыя, любоўныя гісторыі, кур’ёзныя выпадкі і інш. Бываліцы – жанр надзвычай прадукцыйны і ў цяперашні час.

З часоў рэвалюцыі

Так атрымалася, што боль­­­­шасць беларускіх анек­дотаў ­нараджалася са­мімі беларусамі, бо толь­кі тутэйшыя маглі ўла­віць свае абставіны жыц­ця і пасмяяцца над мясцовым побытам. Даволі шмат та­кіх анекдотаў дайшло да нас з часоў рэвалюцыі і падзелу Беларусі.

У беларускай вёсцы ка­місар праводзіць харчразвёрстку.
— Ну что, не жалко вам коровы для революции?
— Ня жалка, пан афіцэр.
— А коня не жалко для ре­волюции?
— Ня жалка, пан афіцэр.
— А свиньи не жалко для революции?
— Ня жалка, пан афіцэр.
— Ну, а курицу?
— А курыцу шкада.
— Это с чего так?
— Ну дык, пан афіцэр, ка­роў, каней і свіней у нас няма…

***
Заходняя Беларусь пад Польшчай. Настаўнік вя­дзе ўрок геаграфіі ў вясковай школе.
— Наша зямля мае форму шара. Усе зразумелі?
Адзін з вучняў цягне руку і кажа:
— Пан настаўнік, а Юзік набздеў!
— Дурань ты, аболтус! Трэба казаць не набздеў, а сапсаваў паветра. Зра­зу­меў? Ну дык вось: наша зямля мае форму шара…
Той самы вучань зноў цягне руку.
— Ну чаго табе зноў?
— Пан настаўнік, а Юзік, што сапсаваў паветра, з­ноў набздеў!

***
Даваенныя часы. Беларусь падзелена на дзве час­­ткі. На беларуска-поль­­­скім памежжы па абод­ва бакі мяжы пачаліся паля­выя работы. За плугам з аднаго і другога бакоў ідуць аратыя і перакідваюцца праз мяжу словамі.
— Ну, як вам там жы­вец­ца пад Саветамі? Вы ця­пер усе сталі «таварышамі». А мы вось паны.
— А калі ты пан, то чаму гэтак жа, як і я, ідзеш за плугам? АНЕКДОТ У МАЛЮНКАХ. Кожная карыкатура нашага калегі Уладзіміра Чуглазава, супрацоўніка газеты «Брестский курьер», — гэта асобны анекдот, у якім мас­так падкрэслівае беларускую ментальнасць.

Читайте также: